teoria rekapitulacji
– każdy organizm (szczególnie w okresie zarodkowym) nosi w sobie ślady ewolucyjnej przeszłości. Teoria rekapitulacji była rozwinięciem koncepcji Karla Baera przyjmującej, że w trakcie rozwoju płodowego ujawniają się cechy coraz niższych taksonów.
Przykład: w rozwoju zarodkowym człowieka pojawiają się ślady łuków skrzelowych, które później przekształcają się w kosteczki słuchowe: strzemiączko, kowadełko, młoteczek.
Ważne: obecnie teoria ta ma status historyczny – ukazuje pewne analogie między ontogenezą a filogenezą, nie jest jednak teorią naukową według standardów nauk przyrodniczych ani tym bardziej prawem naukowym.